پیوند قلب
قلب یک تلمبه عضلانی است که به طور شبانه روزی خون را به سرتاسر بدن تلمبه می‌کند. این عضو مخروطی شکل بصورت کیسه‌ای عضلانی تقریبا در وسط فضای قفسه سینه (کمی متمایل به جلو و طرف چپ) قرار دارد.
قلب توسط یک دیواره عضلانی عمودی به دو نیمه راست و چپ تقسیم می‌شود. نیمه راست مربوط به خون سیاهرگی و نیمه چپ مربوط به خون سرخرگی است.پیوند قلب عمل جراحی است که در آن قلب یک فرد به فرد دیگری پیوند داده می‌شود. پیوند قلب در برخی موارد از بیماری نارسایی قلبی،زمانی که هیچ‌یک از درمان‌های طبی دیگر مفید نبوده و امکان دیگری نیز وجود نداشته باشد؛ به عنوان مرحله آخر درمان مطرح می‌شود.
اولین پیوند قلب در ایران توسط دکتر محمدسنجریان در دانشگاه علوم پزشکی شیراز در بیمارستان نمازی در سال 1372 انجام شد. هم اکنون مراکز پیوند قلب متعددی از جمله در شیراز و در بیمارستان ابوعلی سینا مشغول به انجام پیوند این عضو حیاتی می باشند.
امروزه پیوند ارتوتوپیک رایج‌ترین رویه برای پیوند قلب محسوب می‌شود و شامل دو روش آناستوموز (اتصال) کلاهک دهلیزی و آناستوموز دو ورید اجوف زیرین و زبرین می باشد.
- آناستوموز کلاهک دهلیزی روشی ساده‌تر است: در این روش تمام قلب بیمار به جز کلاهکی از دهلیز راست و چپ خارج می‌شود، سپس قلب اهداکننده با دوختن دهلیز راست به کلاهک دهلیزی راست و دهلیز چپ به کلاهک دهلیزی چپ آناستوموز می‌شود.
- موارد آریتمی (نامنظمی ضربان‌ها) و نارسایی دریچه‌ای پس از پیوند به روش آناستوموز دو ورید اجوف کم‌تر از روش پیشین است: در این روش قلب بیمار به‌طور کامل برداشته می‌شود و قلب اهدایی با دوختن ورید اجوف بالایی به ورید اجوف بالایی بیمار و ورید اجوف زیرین به ورید اجوف زیرین بیمار آناستوموز می‌شود.
از مجموع پیوند قلب انجام شده در ایران، حدود 81 پیوند قلب تا کنون (شهریور 1402) در مرکز پیوند شیراز انجام شده است .که در این زمینه اساتید فوق تخصص قلب و عروق (دکتر مسعود شفیعی، دکتر خلیل ضرابی،دکتر منصور جنتی و دکتر محمد قاضی نور ) حضور دارند.
